Του Πέτρου Μάρκαρη. Εκδόσεις Γαβριηλίδη. Αθήνα 2006.
Ο αστυνόμος Κώστας Χαρίτος του Τμήματος Ανθρωποκτονιών της Γενικής Ασφάλειας Αθηνών βρίσκεται ...εκτός Αθηνών.
Πώς έπαθε τέτοιο κακό;
Ανωτέρα βία.
Η κόρη του Κατερίνα υποστηρίζει τη διατριβή της στη Θεσσαλονίκη. Δεν θα μπορούσε να λείψει, έτσι; Έκανε λοιπόν πέτρα την καρδιά του και πήγε μαζί με τη γυναίκα του την Αδριανή και τον γαμπρό του τον Φάνη. Η Κατερίνα φυσικά πέρασε με άριστα, και στο γυρισμό την άλλη μέρα απαραίτητη ήταν η στάση στο Βόλο για να δεχθούν τα συγχαρητήρια και από τα συμπεθέρια.
Στο σημείο αυτό τελειώνει η άδεια του αστυνόμου. Επιστρέφει πασιχαρής (;!) στο γραφείο του, στη γρίνια του προϊσταμένου του Γκίκα, και στους δύο βοηθούς του, τον Βλασσόπουλο και τον Δερμιτζάκη.
Η Κατερίνα και ο Φάνης αναχωρούν για την Κρήτη όπου οι σύντομες διακοπές θα τους βοηθήσουν (υποτίθεται) να προγραμματίσουν το μέλλον τους. Θα παντρευτούν; Θα συζήσουν ρισκάροντας το έμφραγμα της Αδριανής; Θα κάνει η Κατερίνα τα χαρτιά της για το δικαστικό σώμα ή θα επιλέξει πανεπιστημιακή καριέρα ρισκάροντας το έμφραγμα και της Αδριανής και του πατέρα της;
Να όμως που περασμένα μεσάνυχτα τα συμπεθέρια ξυπνούν τον αστυνόμο. Έγινε λέει πειρατεία στο οχηματαγωγό Ελ Γκρέκο και κρατούνται όμηροι οι επιβάτες και το πλήρωμα, τριακόσια τόσα άτομα. Μαζί και τα παιδιά τους.
Χαμός.
Στην Κρήτη καταφθάνουν σύμπασες οι δυνάμεις των ΜΜΕ, η Αστυνομία, η Ασφάλεια, η Αντιτρομοκρατική, το πολεμικό Ναυτικό, ο Υπουργός, ξένοι ειδικοί για την Διεθνή Τρομοκρατία και δεν ξέρω ποιός άλλος. Ποιά είναι τα αίτια της επίθεσης; Τι ζητούν οι τρομοκράτες; Θα σκοτώσουν τους ομήρους;
Έχουν κατέβει φυσικά η Αδριανή και ο Χαρίτος για να παρακολουθήσουν τα δρώμενα από κοντά.
Η αγωνία όλων κορυφώνεται. Ο Χαρίτος είναι έξω από τα νερά του μιας είναι άμεσα ενδιαφερόμενος αλλά και δεν είναι της αρμοδιότητάς του το πρόβλημα. Για μια φορά ο Γκίκας του φέρεται ανθρωπινά. Όχι όμως και ο Υπουργός που απαιτεί την αποχώρησή του από το θάλαμο των επιχειρήσεων.
Πίσω στην έρημη από ΜΜΕ και Αστυνομικές Δυνάμεις Αθήνα, αρχίζει ένα μακελειό. Κάποιος σκοτώνει σταρ της διαφήμησης, δημοσιογράφους που σχετίζονται με τη διαφήμιση και εκδίδει πολεμικά ανακοινωθέντα με τα οποία απαιτεί την διακοπή κάθε διαφημιστικής προβολής προϊόντος. Αν αυτό συμβεί, τα ΜΜΕ θα γονατίσουν, η οικονομία θα καταρεύσει και η κυβέρνηση θα πέσει. Ο Χαρίτος τίθεται επικεφαλής της έρευνας. Με το μισό μυαλό του και με το μισό προσωπικό του, καθότι το άλλο μισό...στην Κρήτη βρίσκεται.
Ποιός είναι ο παράξενος δολοφόνος και σε τι αποσκοπεί; Οσοι τον άκουσαν λένε ότι πρόκειται για ένα γεροντάκι, όσοι τον είδαν ότι πρόκεται για ένα νταβραντισμένο μποντιμπιλντερά. Τι από τα δύο ισχύει;
Ο Χαρίτος θα κινήσει κάθε πέτρα για να το βρει.
Για ακόμα μια φορά ο κ. Μάρκαρης κατορθώνει να μας μαγνητίσει με την απαράμιλλη γραφή του, με τη ζωντάνια των χαρακτήρων του, τους έξυπνους διαλόγους, την αριστοτεχνική πλοκή σε δύο επίπεδα δράσης και κοντολογίς δεν μας επιτρέπει να αφήσουμε το βιβλίο από τα χέρια μας αν δεν το τελειώσουμε πρώτα.
Αυτό και κάναμε.
Σας συνιστούμε να το κάνετε και εσείς.
Και μη πτοηθείτε από την ξυνίλα του Χαρίτου που εξακολουθεί να σχολιάζει δηκτικά ό,τι θεωρεί στραβό και ανάποδο στον νεοελληνικό του κόσμο: "πήγαμε σε ένα ταβερνάκι, που μέχρι χτες είχε φάβα και γίγαντες φούρνου, και τώρα σερβίρει ρόκα με παρμεζάνα και μανιτάρια πλευρώτους"....
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
4 σχόλια:
Ειδικά για τη ρόκα με παρμεζάνα και μανιτάρια πλευρώτους είμαι με το Χαρίτο 100%! Άτιμη φλωροποίηση!
Για την παρμεζάνα σύμφωνοι. Η ρόκα όμως είναι 100 ελληνικό λαχανικό, οπότε μην την απαξιώνετε ούτε εσύ, ούτε ο Χαρίτος!
Ένα ακόμα σχόλιο τώρα που τελικά αξιώθηκα να διάβασω κι εγώ το βασικό μέτοχο.
Εμένα με ενόχλησε ο μύθος. Με άλλα λόγια δε μου φαίνεται πιστευτό ο βασικός υπαίτιος όλων των δολοφονιών να ήταν σε θέση να πραγματοποιήσει όλο το εγχείρημα. Και τέλος πάντων αυτό το πράγμα με τους κακούς δεξιούς μόνο ο Ληναίος επί Καναλιού 5 και ο Μάρκαρης το πλασάρουνε.
Πάνε αυτοί πεθάνανε. Τώρα δυστυχώς οι κακοί έχουν γίνει σαν υαλοκαθαριστήρες. Πάνε μια δεξιά και μια αριστερά και άντε να τους πιάσεις. (Χώρα που μας φορτώθηκε και η ρόκα με την παρμεζάνα, το βαλσάμικο και κανένα ωμό σπανάκι έτσι για ποικιλία...)
Επειδή όμως αν το τραβήξω κι άλλο κινδυνεύω να αποκαλύψω την υπόθεση σταματάω εδώ.
Όπως και να χει πάντως συμφωνώ απόλυτα πως το βιβλίο είναι γραμμένο με τρόπο αριστοτεχνικό και διαβάζεται μονοκοπανιάς. Άξιος κύριε Μάρκασρη αλλά όπως λέει και το ανέκδοτο "Μίκρυνε λίγο το ψάρι!"
Το μυθιστόρημα δεν αντιγράφει την πραγματικότητα, είναι μυθοπλασία. Στηρίζεται στα ευρήματα του συγγραφέα και στον τρόπο που συνδέει τα επιμέρους γεγονότα. Αν η πλοκή είναι πειστική, και ο μύθος καθίσταται πειστικός.
Στην προκειμένη περίπτωση ο Μάρκαρης το επέτυχε αυτό με το παραπάνω.
Και, ναι, ένας μυθιστορηματικός ήρωας μπορεί να κάνει πράγματα που δεν τα μπορούμε εσύ και εγώ, εκτός και αν μας βάλει κάποιος στο μυθιστόρημά του.
Τέλος, η αντιπάθεια στη ρόκα, ως ιδεολογία και όχι ως γεύση, είναι προσωπικό σου κόλλημα, που κάποια στιγμή πρέπει να το αποβάλλεις.
Δημοσίευση σχολίου