Παρασκευή, Αυγούστου 08, 2008

Μυστήριο στο χιόνι

Του Cilbert Adair. Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη. Αθήνα 2008. Μετάφραση Ευάγγελος Κεφαλλονίτης. Τίτλος πρωτοτύπου: The Act of Roger Murgactoyd, 2006.

Χώρος

Μια έπαυλη στην εξοχή της αγγλικής υπαίθρου.

Χρόνος

Δεκαετία του 1930, δεύτερη μέρα των Χριστουγέννων.

Πρόσωπα του δράματος:

  • Ρότζερ Φόουκς, συνταγματάρχης, ιδιοκτήτης της έπαυλης, οικοδεσπότης.
  • Μαίρη Φόουκς, η γυναίκα του.
  • Σελίνα Φόουκς, κόρη τους, φοιτήτρια.
  • Ευάδνη Μάουντ, συγγραφέας αστυνομικών μυθιστορημάτων, καλεσμένη.
  • Κόρα Ράδερφορντ, ηθοποιός, καλεσμένη.
  • Χένρυ Ρόλφ, τοπικός γιατρός, καλεσμένος.
  • Μάτζ Ρόλφ, η γυναίκα του, καλεσμένη.
  • Κλεμ Γουάτις, εφημέριος, καλεσμένος.
  • Σύνθια Γουάτις, η γυναίκα του, καλεσμένη.
  • Ντόναλντ Ντάκγουέρθ, φοιτητής καλεσμένος.
  • Ρέιμοντ Τζέντρι, δημοσιογράφος σκανδαλοθηρικής εφημερίδας, μη καλεσμένος.
  • Τράμπσο, συνταξιούχος επιθεωρητής της Σκότλαντ Γυάρντ, κατ΄ανάγκην καλεσμένος.
  • Φάραρ, γραμματέας του συνταγματάρχη.
  • Τσίτι, ο μπάτλερ.
  • Υπηρέτες.
Ο συγγραφέας το χαρακτηρίζει στον υπότιτλο "ψυχαγωγικό ανάγνωσμα". Εγώ θα το έλεγα παρωδία αστυνομικού μυθιστορήματος εποχής, του τύπου της Αγκάθα Κρίστι.

Πράγματι, έχει όλα τα στοιχεία των αστυνομικών μυθιστορημάτων της περιόδου αυτής που είναι γραμμένα από κορυφαίους συγγραφείς του είδου. Οι περισσότεροι μάλιστα κατονομάζονται. Εξέχουσα θέση ανάμεσά τους κατέχει φυσικά η Αγκάθα Κρίστι, πράγμα που διαφαίνεται ήδη από τον (αγγλικό) τίτλο που παραπέμπει στο "Ποιός σκότωσε τον Ρότζερ Ακρόϋντ". [Παρεμπιπτόντως, η πολύ καλή κατά τα άλλα μετάφραση, δεν έπρεπε να αγνοήσει το βασικό αυτό στοιχείο του τίτλου, αντικαθιστώντας το με το τετριμμένο "Μυστήριο στο χιόνι"].

Μια σφοδρή χιονοθύελλα απομονώνει την έπαυλη από τον έξω κόσμο. Ένας φόνος λαμβάνει χώρα τα ξημερώματα στην κλειδωμένη από μέσα σοφίτα. Το θύμα είναι ο αντιπαθέστατος δημοσιογράφος ,που στο δείπνο της προηγούμενης είχε βγάλει στη φόρα ολονών τα άπλυτα και δημοσιοποίησε καλά κρυμμένα μυστικά. Ο δολοφόνος μάλλον απάλλαξε τον κόσμο από ένα κάθαρμα. Δεν παύει όμως να είναι δολοφόνος. Και, όπως εύστοχα το έθεσε η κ. Μπάουντ, όλοι οι άλλοι είναι ύποπτοι.

Όντας αποκλεισμένοι αδυνατούν να αντεπεξέλθουν στην περίσταση.

Ο συνταξιούχος επιθεωρητής που μένει σχετικά κοντά, θεωρείται η προσφορότερη λύση, μέχρι να μπορέσουν να φέρουν την τοπική αστυνομία. Ξεκινάει λοιπόν μια ανορθόδοξη διαδικασία ανακρίσεων για να οδηγηθεί στην ανακάλυψη του ενόχου. Είναι όμως λίγο...βραδύνους, όπως ο καλός επιθεωρητής Τζάπ. Θα σταθεί λοιπόν αρωγός του με το έτσι θέλω, η κ. Μπάουντ, που ως άλλη μις Μάρπλ, θα βρει τη λύση.

Συναρπαστικά αναπλασμένη τόσο η ατμόσφαιρα της εποχής, όσο και η ατμόσφαιρα των εν λόγω μυθιστορημάτων. Χιούμορ, σοβαροφάνεια, εξαντλητικά επαγωγική διαδικασία διήγησης μέχρι να αποκαλυφθεί ο δολοφόνος που κορυφώνεται (φυσικά) στη βιβλιοθήκη. Ακόμα και η κάτοψη του εσωφύλλου, που δεν προσφέρει κανένα στοιχείο στην κατανόηση του μύθου είναι μέσα στο κλίμα αυτό.

Χαριτωμένη η διήγηση, κρατά αμείωτη την περιέργειά μας μέχρι το τέλος. Ένα ακόμα ενδιαφέρον στοιχείο είναι ότι μας δίνει πολλές παράλληλες διηγήσεις όμοιων μυθιστορημάτων, της κ. Μπάουντ υποτίθεται, που στοχεύουν και αυτά στην πρόκληση της θυμηδίας του αναγνώστη.

Δεν υπάρχουν σχόλια: