Σατουρνάλια

Της D. Comastri Motanari. Μετάφραση Άννα Τσέα. Εκδόσεις Άγρα 2007.

Το βιβλίο έχει ενδιαφέρουσα πλοκή και διαβάζεται ευχάριστα. Τα ιστορικά στοιχεία που δίνει είναι ακριβή. Θα μπορούσε να είναι καλό, εάν δεν του έλειπε ένα βασικό στοιχείο: η πρωτοτυπία.

Από τη στιγμή που υπάρχει ο Δέκιος Καικίλιος Μέτελλος ο Νεότερος του Maddox, ο οποίος εκατό περίπου χρόνια νωρίτερα πραγματοποίησε με επιτυχία αντίστοιχες έρευνες, το βιβλίο τούτο ωχριά. Η συγγραφέας αποκλείεται να μην είχε υπόψη της τον συμαθέστατο αυτόν ήρωα. Γιατί λοιπόν δημιούργησε έναν όμοιο χαρακτήρα, με όμοια δράση, στην ίδια πόλη; Δεν το βρήκε λίγο βαρετό;

Όταν το διάβαζα είχα την ενοχλητική αίσθηση του "κάπου το ξέρω". ´Ολα τα επιμέρους χαρακτηριστικά παρουσιάζουν αντιστοιχίες: Ο συγκλητικός που αδιαφορεί για το αξίωμά του και ψοφάει να διεξάγει αστυνομικού τύπου έρευνες, ο παραδόπιστος και παμπόνηρος Έλληνας δούλος που βοηθάει στην εξιχνίαση των εγκλημάτων, η γυναικεία παρουσία που χώνει τη μύτη της παντού με φαινομενικά καταστροφικά, αλλά σωτήρια στην έκβασή τους αποτελέσματα, η κακόφημη γειτονιά με τις συμμορίες της (αντί για Συβούρα που τη συνηθίσαμε, εδώ έχει αποδοθεί ως Σοβώρα). Σαν να έχουμε δηλαδή χαρακτήρες της Νέας Κωμωδίας που είναι αναμενόμενο να εμφανίζονται σε κάθε επεισόδιο. Το αποκορύφωμα της αντιγραφής όμως είναι η πολυκατοικία που γκρεμίζεται λόγω της κακής κατασκευής της από την πλεονεξία των εργολάβων που χρησιμοποίησαν τα χείριστα των υλικών και της εγκληματικής αμέλειας των αρχών που δεν επιλαμβάνονται του θέματος. Ακόμα και το δολοφονικό χέρι που βοήθησε πριονίζοντας ένα κεντρικό δοκάρι, και αυτό χρησιμοποιήθηκε.

Είναι το δεύτερο βιβλίο της σειράς (αριθμεί δώδεκα) που κυκλοφορεί στην Ελλάδα. Το πρώτο (Θάνατοι στην Πομπηία) μου είχε φανεί πιο δροσερό. Δεν είναι κακό να τα διαβάσει κανείς. Εγώ θα το κάνω, χωρίς να περιμένω φυσικά με ανυπομονησία το επόμενο, όπως συμβαίνει με τα βιβλία του Maddox.

Η διαφορά είναι η ίδια ακριβώς που παρατηρείται ανάμεσα στον Αδελφό Κάντφελ της Έλις Πίτερς και στον Αδελφό Ρογήρο της Kate Sedley: το εμπνευσμένο πρωτότυπο και το λιγότερο ή περισσότερο επιτυχημένο αντίγραφό του.