Η Θύελλα

Του Juan Manuel de Prada. Μετάφραση Έφη Γιαννοπούλου. Εκδόσεις Καστανιώτη 2001.

Πολύ σπάνια εγκαταλείπω ένα βιβλίο. Από τη στιγμή που το ξεκίνησα, θεωρώ ζήτημα τιμής (πασπαλισμένης με αρκετή δόση μαζοχισμού) την ολοκλήρωση της ανάγνωσής του.

Αυτό το άφησα στη σελίδα 25. Στάθηκε αδύνατο να πάω παρακάτω. Οι μακροσκελείς περιγραφές, η αφόρητη μελαγχολία που διαχέεται, κατά τον συγγραφέα, στην χειμωνιάτικη Βενετία με απώθησαν.

Και εγώ όταν ήμουν στην ηλικία του πρωταγωνιστή, χειμώνα πήγα στη Βενετία και για παρόμοιους λόγους (πανεπιστημιακή εκδρομή του Τμήματος Αρχαιολογίας και Τέχνης). Τις περισσότερες μέρες έβρεχε. Δεν είχα νιώσει τότε την παραμικρή μελαγχολία και δεν θέλησα να με καταλάβει αναδρομικά.

Το είδος των επιστημονικών-αστυνομικών μυθιστορημάτων, που ευτυχώς ανθεί στις μέρες μας, ενέχει πάντα τον κίνδυνο εκτροχιασμού προς την πλευρά της εκάστοτε επιστήμης. Ο συγγραφέας πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικός, σεβόμενος τη δεύτερη ιδιότητα του πονήματός του. Δεν γράφει επιστημονικό έργο, ούτε καν εκλαϊκευτικό επιστημονικό έργο. Εκείνος ο αναγνώστης που επιλέγει να ξεκουραστεί (πολλές φορές να ξεκουραστεί από το διάβασμα!!!!!) διαβάζοντας ένα καλό αστυνομικό μυθιστόρημα, δεν επιθυμεί να τον ζαλίζουν με πάρα πολλή επιστήμη. Θέλει να χαλαρώσει.

Χαλάρωση και ευχαρίστηση από τη Θύελλα δεν αποκόμισα. Ίσως και να αδικώ το βιβλίο εγκαταλείποντάς το τόσο νωρίς. Στο κάτω-κάτω διαβάστηκε από όλη την Ευρώπη.

Λυπάμαι, δεν μπόρεσα.

Κρίμα, κυρίως επειδή η "Θύελλα" του Τζοτρζόνε ήταν ο αγαπημένος μου πίνακας στο μάθημα της Ιστορίας της Τέχνης. Σχολιασμένη στο πανεπιστημιακό εγχειρίδιο από την απαράμιλλη πέννα του καθηγητή Χρύσανθου Χρήστου είχε προσλάβει για μένα μυθικές διαστάσεις.

Α, και κάτι ακόμα, επί του μύθου: ο πρωταγωνιστής πηγαίνει στη Βενετία για να μελετήσει τον πολυσυζητημένο αυτόν πίνακα για τον οποίο έχει εκπονήσει διδακτορική διατριβή αφιερώνοντας γι΄αυτήν πέντε χρόνια. Μα καλά, αφού την τελείωσε θυμήθηκε να πάει να τον δει; Απ΄όσο μπορώ να ξέρω, κατά κανόνα επισκέπτεσαι το αντικείμενο το πόθου σου κατά τη διάρκεια της ενασχόλησής σου με αυτό και όχι μετά για να διαπιστώσεις αν έγραψες καλά το μάθημά σου.