Το χειρόγραφο της Πράγας

Του Παναγιώτη Κονιδάρη. Εκδόσεις Α. Α. Λιβάνη, 2007.

Η μεγαλύτερη αρετή του βιβλίου αυτού είναι ο εξαιρετικά ευρηματικός τρόπος της πλοκής του. Η δράση εκτυλίσσεται σε δύο επίπεδα: το παρόν, που με φυσιολογικό ρυθμό προχωράει προς το μέλλον, και το παρελθόν που με άνισα άλματα μετατίθεται συνεχώς προς τα πίσω. Τα παρελθοντικά κεφάλαια αποκαλεί ο συγγραφέας "Ιντρεμέτζο Ι, ΙΙ, ΙΙΙ,....." και μας δίνει τη χρονολόγηση διεξαγωγής του επί μέρους ιστορικού συμβάντος. Το ενδιαφέρον λοιπόν είναι ότι καθώς εξελίσσεται η δράση στα κεφάλαια του παρόντος, προκύπτει κάθε φορά ένα νέο στοιχείο στην έρευνα, που αποτελεί τον εφαλτήρα για τη χρονολογία και τα πρόσωπα του επόμενου ιντερμέτζου.

Το συγγραφικό αυτό εύρημα το βρήκα γοητευτικό. Ομολογώ ότι αυτό ήταν που με συγκράτησε στην ανάγνωση και με ώθησε στην ολοκλήρωση του βιβλίου. Διότι, λυπάμαι που το λέω, οι αρετές του χαντακώνονται από τον ίδιο τον μύθο.

Το πόνημα αυτό είναι δυστυχώς ένα ακόμα μυστικιστικό με αστυνομική πλοκή βιβλίο, που ακολουθεί ευσυνείδητα το δρόμο που χάραξε ο Dan Brown και ακόμα νωρίτερα ο Umberto Ecco με το Εκκρεμές του Φουκώ. Παρελαύνει και εδώ όλο το γνωστό συνονθύλευμα Ναϊτών, Ροδόσταυρων, Ιωαννιτών, μάγων, αλχημιστών και δε συμμαζεύεται. Η απουσία του Βατικανού θα αποτελούσε ουσιώδη παράληψη. Το προσωπικό μου ρεπερτόριο εμπλουτίστηκε με μία καινούργια οργάνωση, τους Καρμπονάρους, που έχουν αναβιώσει παρακαλώ ζητώντας μερίδιο από την μυστικιστική πίττα. Από τη συνταγή δεν λείπει το απαραίτητο σεξ (με σεμνή ομολογώ περιγραφή των τεκταινομένων) και αρετές όπως η ισχυρή φιλία (ανδρική φυσικά). Τα κωδικοποιημένα μυνήματα και οι σκακιστικοί γρίφοι είναι απόηχοι των ανάλογων έργων που προηγήθηκαν. Εκτός και άν αυτό συμβαίνει επειδή όλα τα παρόμοια έργα ανακυκλώνουν τα ίδια σύμβολα.

Πέρα όμως από αυτό, ο μυστικός στόχος προς τον οποίον προσβλέπουν οι καλοί και οι κακοί του τότε και του τώρα, και τον οποίον προσπαθεί να ανακαλύψει ο Ορφέας, είναι κατά τη γνώμη μου ανίσχυρος, μη πειστικός. Η γλώσσα του Θεού;;;!!!! Η γλώσσα που μιλούσαν οι άνθρωποι πριν τη Βαβέλ;;; Δεν πείθει σαν αντικείμενο διεκδίκησης και όραμα τόσων και τόσων ανθρώπων σε βάθος χιλιετιών. Ακόμα και η κατάκτηση της Αθανασίας με μέσο το Σκάκι του Μογλάν έχει περισσότερες πιθανότητες πειθούς. Να φανταστείτε ότι ο γρίφος τον οποίον πρέπει να αποκωδικοποιήσει κανείς για να κερδίσει την εν λόγω Γνώση, παρουσιάζει μεγαλύτερο ενδιαφέερον.

Ο συγγραφέας, φαρμακοποιός στο επάγγελμα, έχει καλή γλώσσα και διατύπωση και πάρα πολλές ιστορικές γνώσεις. Η ίδια η πλοκή είναι αριστοτεχνική και το τέλος απρόσμενο. Είμαι σίγουρη ότι τις αρετές του μπορεί να τις διοχετεύσει με μεγαλύτερη φειδώ σε ένα πιο προσπελάσιμο και περισσότερο πιθανό άνάγνωσμα.

Και κάτι ακόμα, που αφορά τα ονόματα των ηρώων. Γιατί, στο Θεό σας, κ. Κονιδάρη, ο πρωταγωνιστής θα έπρεπε να ονομάζεται Ορφέας Παλαιολόγος και ο θείος του Αλέξανδρος Παλαιολόγος; Χάθηκαν τα "φυσιολογικά" ονόματα; Ελλείψει έμπνευσης ο τηλεφωνικός κατάλογος αποτελεί πάντα απύθμενο πηγάδι άντλησης "κανονικών" βαφτιστικών και επιθέτων. Με τα βαρύγδουπα και ιστορικά φορτισμένα αυτά ονόματα το βιβλίο δείχνει να στερείται σοβαρότητας από το οπισθόφυλλο ακόμα. Και αυτή την ταλαίπωρη Τσέχα ήταν ανάγκη να την πείτε Σάρκα; ´Ακου Σάρκα!!!

Τέλος λίγα για την υπόθεση: Ο Ορφέας Παλαιολόγος, πρώην φαρμακοποιός και νυν βιβλιοδέτης, άρτι διαζευχθείς και ως εκ τούτου με κακή ψυχολογία, δέχεται τις λεκτικές περιποιήσεις του επιστήθιου φίλου του Άγγελου Καρούση. Το ίδιο βράδυ ανακαλύπτεται δολοφονημένος ο θείος του με αποκρουστικό τρόπο που παραπέμπει σε κάποια αρρωστημένη τελετουργία. Παρόμοιο θάνατο βρίσκουν και οι φίλοι του από την παρέα των φοιτητικών του χρόνων. Ο Ορφέας, χωρίς να του το ζητήσει κανείς, ψάχνει να βρει την αιτία και τον φονιά, σε διάφορα μέρη της Ελλάδας και της Ευρώπης καθοδηγούμενος από την ιστορική έρευνα, την συμπαράσταση φίλων και ευκαιριακών γνωστών, κυρίως όμως από την εξυπνάδα του. Αμφιβάλλετε ότι θα τα καταφέρει;

Περισσότερες πληροφορίες και σχόλια στο ιστολόγιο του συγγραφέα το οποίο μπορείτε να επισκεφθείτε κάνοντας κλικ εδώ.