Τη; Arlette Lebigre. Μετάφραση Ευδοξία Δελλή. Εκδόσεις Θεμέλιο 1999.Το βρήκα σε μια έκθεση βιβλίου στην Αθήνα, και έχοντας διαβάσει παλιότερα πολύ καλές κριτικές, το αγόρασα.
Άνθρακες ο θησαυρός όμως.
Η ιστορία διαδραματίζεται στο ανάκτορο των Βερσαλλιών το 1685, επί βασιλείας του Λουδοβίκου ΙΔ΄. Δίνεται μία τυπική περιγραφή του μικρόκοσμου της αυλής, που θεωρεί εαυτόν το κέντρο του σύμπαντος. Ίντριγκες, επιθυμίες, επιδιώξεις, πλαστή ή αληθινή ευσέβεια χαρακτηρίζουν τους ευγενείς και τους υπηρέτες που κινούνται γύρω από τον αεικίνητο βασιλιά και τα μέλη της οικογενείας του. Η μεγαλοπρέπεια κάτω από τις συνθήκες αυτές φαντάζει θλιβερή και ανούσια.
Μια σειρά φόνων ταράζουν την καθημερινότητα των ανθρώπων αυτών. Ο Γενικός Επιθεωρητής Σουρς μαζί με τον Λα Γκερινιέρ, βαφτιστικό και επίσημο βοηθό του, αναλαμβάνει την εξιχνίαση τους. Στην πορεία θα αποκαλυφθούν κατασκοπείες, βεντέτες και παράνομοι έρωτες με διάφορους συνδυασμούς των πρωταγωνιστών. στο τέλος αποκαλύπτεται και ο ένοχος και ησυχάζουμε.
Η συγγραφέας, ιστορικός και νομικός, καθηγήτρια Πανεπιστημίου και μία από τις καλύτερες ειδικούς του 17ου αι., όπως διαβάζουμε στο οπισθόφυλλο, δεν έχει τη στόφα του μυθοπλάστη. Το αποτέλεσμα: μια νερόβραστη ιστορία.
1 σχόλιο:
Το αγόρασα και εγώ από την έκθεση βιβλίου (μαζί με το "Ελιλού, η κούκλα του θανάτου" που παρεπιπτόντως το βρήκα στην καλύτερη άρρωστο-πολλοί Γάλλοι αστυνομικοί συγγραφείς την έχουν την αρρώστια μέσα τους) και είχα σκοπό να το διαβάσω στις διακοπές.Μετά το σχόλιό σου, δεν το βλέπω...:)
Δημοσίευση σχολίου